Supermanzanas

Que Pontevedra sufrió una transformación viaria en los últimos 12 años es algo que nadie niega. Si decimos urbanística ya entramos en debate porque una transformación urbana no reside solo en quitar asfalto y poner acera, que es en lo que se ha basado ese Modelo de Cidade impuesto.

Redefinir una ciudad no puede consistir simplemente en poner acera sin más. Nos hemos olvidado de los carriles bici, de vías exclusivas para transporte urbano y vehículos especiales y de soterrar los contenedores.
Es la falta de una planificación y de un modelo claro lo que ha propiciado todo esto: una ciudad disfuncional, dónde es practicamente imposible indicarle a un turista cómo puede llegar al Parador, al Rías Baixas o al Hospital Provincial.

Cesáreo Mosquera había mencionado una vez (restricción de Rosalía de Castro) que Pontevedra seguía el modelo inglés de vías de un único sentido, pero no quiso profundizar nunca más cuando se le preguntaba sobre el modelo para Pontevedra.

Analizando resultados electores de otras ciudades de Galicia y proyectos presentados a la ciudadanía me he encontrado con una entrevista de Xosé Lois Martínez, Profesor de Urbanística e Ordenación do Territorio na Universidade da Coruña, que explica el proyecto de Supermanzanas propuesto en A Coruña, y que es en lo que se basan todas las ciudades cuando hacen una apuesta clara por el protagonismo del peatón en la vida de una ciudad:
O concepto xurdiu na urbanística estadounidense tras a II Guerra Mundial, onde se deseñou a cidade de Radburn segundo este modelo para crear situacións de confort, de xeito que, por exemplo, os nenos pudieran ir andando ao colexio, cun estilo moi vencellado ás cidades xardín. O sistema baséase en que unha persoa pode andar sete minutos sen cansar, nos que percorrería uns 850 metros, de xeito que nun círculo de 1.700 metros de diámetro podería reducirse o tráfico se se introduciran os equipamentos no centro. O modelo Radburn tivo un gran éxito en Inglaterra e Estados Unidos e foi analizado no ano 1963 polo enxeñeiro e arquitecto inglés Collin Buchanan no libro O tráfico nas cidades, no que aborda os problemas que se empezaban a sentir en Londres e nas cidades inglesas polo aumento do parque automovilístico.
No solo A Coruña, sino otras ciudades gallegas como Lugo y Ferrol vienen trabajando sobre este nuevo concepto de ciudad que triunfa en Barcelona. La primera medida es definir claramente una jerarquía entre las vías de la ciudad: las básicas que canalizarán el tráfico de paso y ayudarán a determinar la ubicación de las supermanzanas y las secundarias que estarán cerradas al tráfico de paso aunque abiertas, en condiciones especiales, a cierto tipo de tráfico como vehículos de residentes, servicios, emergencias, carga y descarga y limitadas a una velocidad máxima de 10 km/h.
El popurri viario pontevedrés diseñado por políticos miopes ha provocado situaciones como:
  • Imposbles accesos al Rías Baixas, al Parador o al Hospital Domínguez (por poner algunos sonados ejemplos).
  • Un único carril-bici en el centro de la ciudad que empieza y termina en mitad de una vía (Benito Corbal)
  • La principal calle comercial sin peatonalizar (tramo Benito Corbal desde Cobián Roffignac hasta Hospital Provincial).
  • Río Lérez con sus márgenes diseñados para fluir todo el tráfico. Futura Ponte das Correntes consolidará el desarraigo con un río que siempre fue el eje vertebrador de nuestra ciudad.
  • Futuro Ave atravesando el centro de la ciudad hacia un apeadero de Vigo.
  • Transporte Urbano desparecido. Única Capital de España que carece de ello.
  • Excesivo número de Badenes
  • Única ciudad de España que en un tramo de 1 kilómetro dispondrá de hasta 7 puentes sobre el mismo río sólo para vehículos rodados (y me dejo el de la futura circunvalación atrás).
  • Continuen ustedes, por favor.
En definitiva que debemos de una vez por todas exigirnos un poco más y desechar la coletilla "Pontevedra está muy bonita" porque está escondiendo un vacío enorme que ya estamos empezando a pagar.

0 comentarios: